عشق است

باز اين ترانه ها را عشق است

رخش سرخ بادپا را عشق است

عشق در گير غروب درد است

باز هم طلوع ما را عشق است

آي از خانه ي زخم و گريه

غربت بغض گشا را عشق است

آي از آب و هواي بي عشق

بادبان ناخدا را عشق است

اهل بي مرز ترين دريا باش

آي اهل همه جا را عشق است

از غزل باخته گان ميترسم

شعر هاي بي هوا را عشق است

اي قشنگ سازها آواز ها

روزهاي بي عزا را عشق است

دوستم داشته باش

دوستم داشته باش

بادها دل تنگند

دستها بيهوده

چشمها بيرنگند

دوستم داشته باش

شهرها ميلرزند

برگها ميسوزند

يادها ميگندند

باز شو تا پرواز

سبز باش از آواز

آشتي کن با رنگ

عشق بازي با ساز

دوستم داشته باش

سيبها خشکيده

ياسها پوسيده

شير هم ترسيده

دوستم داشته باش

عطر ها در راهند

دوستت دارم ها

آه

چه کوتاهند

دوستت خواهم داشت

بيشتر از باران

گرم تر از لبخند

داغ چون تابستان

دوستت خواهم داشت

شاد تر خواهم شد

ناب ترروشن تر

بارور خواهم شد

دوستم داشته باش

برگ را باور کن

آفتابي تر شو

باغ را از بر کن

دوستم داشته باش

عطر ها در راهند

دوستت دارم ها

آه

چه کوتاهند

خواب ديدم در خواب

آب آبي تر بود

روز پر سوز نبود

زخم شرم آور بود

خواب ديدم در تو

رود از تب ميسوخت

نور گيسو ميبافت

باغچه گل ميدوخت

دوستم داشته باش

عطر ها در راهند

دوستت دارم ها

آه

چه کوتاهند

...