دروغ

!دروغ بود, دروغ

!تلاش کردم که بخود بفهمانم که ديگر , دوستت ندارم

!اما دروغ بود ! بگذار رازپنهانم را برايت بازگويم

!هميشه تورا دوست دارم

!هردم , دلتنگت هستم

!فرياد وداع و بدرودم نيز دروغي کودکانه بيش نبود

عزيز دلم ! از نگاهت به رويش تار سفيد مو بر زلفانم

از خيره شدنت به پژمردگي پلکهاي چشمانم

و چين و چروک جبينم و گاه خميدگي ستون فقراتم

!دريافتم که تونيز پي به دروغم برده اي

!نگاهت خنجري است بر ژرفاي وجودم وقلبم

و اي کاش قبل از فرود آمدن خنجر نگاهت برقلبم

من خود دشنه اي بر پرده ي ضخيم غرورم نشانده بودم

تا امروز به پشيماني

!اسير و دربند نگردم

!چيزي بگو

!سکوت تو همراه با نگاهت تار و پود مرا در هم پيچيده

تورا هميشه در آينه ي وجودم بسان نماد ايام کوتاه

!ليک شيرين وزيبا به يادگار دارم

!!!چگونه مي توانم ناقوس و بانگ بدرود و وداع سر دهم؟

چگونه ؟؟

آيا اين دروغي آشکار نيست؟

چگونه ؟

آري دروغ بود, دروغ